Het is alweer even geleden dat ik een stukje voor dit blog
schreef. Ik had het te druk en merkte meteen dat mijn vermoeidheidssyndroom mij
nog steeds parten speelt. Ik kan aardig wat, maar moet mijn grenzen in de gaten houden. In mijn praktijk waar ik
mensen adviseer en help met voedingsadviezen, hypnose en EFT hou ik doorgaans goed in de gaten dat er voldoende tijd voor mezelf overblijft. Daarnaast werk
ik als particulier verpleegkundige. Werken als zelfstandige maakt het moeilijk
jezelf grenzen op te leggen. Er zijn rustige en minder rustige tijden, je moet
derhalve altijd een financiële buffer opbouwen om rustige tijden te
overbruggen. Tijdens de afgelopen zomervakantie heb ik zes weken nagenoeg geen werk
gehad, maar nu heb ik werk te over. Daarnaast; ik hou ervan mezelf continue bij te scholen met cursussen, dat kost tijd, energie en geld. Werk is dus
welkom, maar het heeft haar keerzijde. Werk ik meer dan 28 uur per week en op
onregelmatige tijden, dan eist dit nog steeds haar tol. De afgelopen weken zat
ik vaak boven de zesendertig uur, met enkele avonden tot diep in de nacht.
Energie om te schrijven bleef er niet over. Ruim een jaar geleden zat er in mijn
bloed >80 mml Hydroxinitrite. Dit betekend CFS. Eigenlijk betekende deze uitslag dat het hoger
was dan dit maar 80 mml was de hoogst mogelijk te meten waarde. Ik voelde me
zeer toxisch en ziek. Vergeleken met toen voel ik me nu fantastisch. Mijn
waarde nu is 34 mml, dat is een forse verbetering. De waarde moet naar <10
mml, maar ik vraag me af of ik dat ooit gehad heb. Ik ben altijd minder energiek
geweest dan mijn omgeving. Ik heb een paar jaar hard gelopen en maak nog steeds
de grap dat ik het langzaamste hard liep van het Kralingse Bos, waarnaast ik
woon. De energie die anderen na hardlopen ervaren heb ik nooit gevoeld. Ook fiets ik tergend langzaam volgens mijn kinderen. Toch berust ik niet,
ik ga gestaag door met werken aan mijn gezondheid en zoeken naar genezing. Dr.
Google is een geduldig assistent in mijn zoektocht en ik ben graag bereid dit
te delen met anderen. | Mensen met het vermoeidheidssyndroom gaan verkeerd om met de cellulaire energie. Cellen bezitten kleine energiecentralen: de mitochondriën. De werking van deze mitochondriën is bij veel multisysteemziekten vermindert, waardoor alle lichaamssystemen minder gaan werken. De achteruitgang van de cognitieve vermogen en de "hersenmist" die mensen met het vermoeidheidssyndroom ervaren is hier een gevolg zijn. Hersencellen bezitten per cel de meeste mitochondriën van alle cellen, omdat ze de meeste energie verbruiken, als deze vertragen (of erger nog voortijdig sterven) merk je dat in cognitieve achteruitgang. Het niet meer alles op een rijtje kunnen krijgen, ervaren mensen met ME/CVS als het meest alarmerend. Een ander belangrijk gevolg van gebrekkige mitochondriën is dat spiercellen niet goed omgaan met de energie die nodig is bij beweging. Hierdoor krijg je "post exersise vermoeidheid". Spieren maken bij beweging Nitric Oxide NO, als het goed gaat, bestaat dit maar even en wordt het door enzymen bijtijds afgebroken. Als deze enzymen niet goed werken, gaat het fout met dit afbreken en ontstaat superoxide (O2-) dat zich verbindt met de NO waardoor het uiterst gevaarlijk stofje hydroxynitrite (onoo) ontstaat. De hydroxynitrite is een heel gevaarlijk oxidant voor het lichaam en lijdt tot celdood. Dit alles is ontdekt door de biochemicus Martin Pall, die zelf aan CFS leed. Behalve bij CFS vind je ONOO bij diverse neuro degeneratieve ziekten zoals Alzheimer, MS en ALS. Dat stofje daar kan je beter vanaf zijn. Een dieet rijk aan antioxidanten helpt daarbij en is het geneesmiddel van de eerste keus. Een eiwitrijk dieet helpt de mitochondriën om goed te werken samen met Q10 dat je veel in orgaanvlees vindt, zoals hart en lever. L-carnetine is ook een prima energiegever en zit ook in orgaanvlees met name hart en tong. Vitamine B12 helpt om het teveel aan NO en HONOO weg te vangen en zit veel in gefermenteerde groente, kefir en orgaanvlees. Verlagen van insuline resistentie en leptine resistentie helpt ook, alhoewel dit in het begin wel veel stress op het lichaam kan leggen. Heb je CFS, probeer dan eerst Full GAPS en eet iedere drie uur. Zorg dat je voldoende vet en eiwitten binnen krijg. Pas als je je veel stabieler voelt, ga je langzaam vet ophogen en koolhydraten terug dringen. Dan rek je op naar eens per vier uur eten met een stevig eiwit ontbijt. Pas veel later verleng je de tussenpauzes tussen het eten. Langzaam en gestaag is het advies, anders breng je jezelf schade toe. |
Mijn verhaal > Leptine reset >