Na een heerlijke nacht vol slaap zit ik om 8.30 uur aan de
ontbijttafel. Iedere vorm van honger ontbreekt. Met frisse tegenzin spoel ik
een dikke plak gehaktbrood weg met een limonade van gefermenteerd citroensap,
water en wat stevia. Daarna nog twee eieren met bacon. Ik tel mijn eiwitten en
zit nog onder te vijftig. Ik prop er nog een staafje geitenkaas bij; dit moet
het zijn. Om 11:30 uur krijg ik een visioen van een heerlijk dampend bord havermout
met een klontje roomboter en wat stroop. Dit was mijn lievelingseten in mijn
kinderjaren, zo'n vijftig jaar geleden. Het water loopt me in de mond. Ik weet
dit zijn de valse truukjes van de leptine resistente persoonlijkheid die in mij
woont. Na een kwartier verdwijnt het visioen vanzelf en om 13.30 uur verorber
ik mijn middagmaal met smaak. Soep en een kippenpoot, wat tomaten een derde
deel van een komkommer en een glaasje kefir toe. Ik kies voor de wat duurdere wild wonder
tomaten. Ze hebben allemaal een iets andere smaak; dat geeft meer voldoening.
Vandaag lijk ik helderder dan gisteren. Vanaf 16 uur krijg ik het moeilijk, ik heb honger. Dat is de straf dat ik de kokosnootolie weg heb gelaten. Stiekem wilde ik toch kaloriën uit sparen. Bij mijn avondeten neem ik twee grote eetlepels en ik gooi geitenroom over mijn groente. Ik wil vannacht niet wakker liggen. Om 21.15 uur ga ik naar bed. 26 gram koolhydraten slaat dit ergens op? |
Mijn verhaal > Leptine reset >