Ik dacht dat ik een paar dagen niets geschreven had, maar ik zie nu dat het bijna een hele week is. Te druk; werken, boodschappen doen, koken en in de avond uitgeteld een filmpje bekijken. De dagen volgen elkaar op, goede dagen wisselen slechte af, de nachten laten hetzelfde patroon zien. Gisteren ontwaakte ik om 7.30 uur uitgerust en vloog ik naar de huiskamer om te kijken hoe de Osso Bucco erbij stond. Ik had hem die avond ervoor in mijn Crock Pot gezet. Het zag er prachtig uit. In mijn pyjama schepte ik een flink stuk op mijn bord, een schep zuurkool ernaast en een omelet van drie eieren, mijn BAB lag op mijn bord te dampen. Ik keek ernaar en dacht dit moet mijn familie niet zien dan krijg ik te horen "Geen wonder dat je overgewicht hebt".
Na 16 dagen oefenen en twee weken warming up vooraf, lukt het me moeiteloos deze mega-prak naar binnen te werken. Dat terwijl ik het jaar ervoor de ochtend doorkwam op een fruit-groentesapje en pas tegen twaalven een echte maaltijd nam. Mijn dochter ontbijt niet in de ochtend, omdat ze dan geen hap door haar keel kan krijgen. Gewoon een kwestie van doen, denk ik nu. Ze is slank, dus het leptine dieet hoeft ze (nog) niet te doen. De Osso Bucco was het verjaardagseten voor mijn zoon die 21 jaar werd. In het recept staat dat er twee eetlepels bloem in moet om de saus te binden. Dat deed ik niet; daar heb ik mijn trucjes voor. Ik roerbak drie grote uien tot ze glazig zijn en heerlijk ruiken. Ik zeef wat vocht en maal dit in de blender tot een gladde saus. De smaak wordt er voller van en er ontstaat een volle saus. Osso Bucco is prijzig dus ik serveerde er kipdrumsticks bij op een groentebed van aubergines, courgettes, tomaten, uien en majoraan en een mooie risotto met cantharellen en groene asperges voor de koolhydraadeters. Ik ben geen low/carb missionaris. Ten minste; nog niet op dit moment. Ik wil eerst ervaren wat het mij oplevert. Toe serveerde ik een chocolade mousse en tiramisu. Ik stond gisteren de hele dag in de keuken. Wat ik proefde, spuugde ik weer uit omdat ik mijn 5 tot 6 uur die tussen de maaltijden moet zitten niet wil verstoren. Om twee uur s'middags had ik nog steeds geen honger en omstreeks 18 zouden we eten. Ik weet ook dat iedere dag dat ik op twee maaltijden de dag door kwam, de nacht erna een ramp was. Ik koos ervoor twee drumsticks en wat groene sla te eten, om mezelf een slechte nacht te besparen. Gelukkig mijn kookkunst werd door de gasten gewaardeerd. Niemand lette op mij en ik at alleen een drumstick met groente en een stukje Osso Bucco. Daarna kon ik het niet laten een beetje slagroom voor mezelf te kloppen, er wat cacao, honing en stevia door te doen en ervan te genieten; het smaakte verrukkelijk na drie jaar zonder slagroom. Ik weet dat mijn slijmvliezen niet van koemelk houden en dat er in room nog iets teveel lactose zit voor een GAPS/SCD dieet; maar niet zoveel als in melk. Maar goed ik ben altijd gek geweest op room en vooral op slagroom. Gisteren avond voel ik mijn zonde in de vorm van een dikke keel en vandaag heb ik, voor het eerst sinds een half jaar, flinke diarree. Ik weet het al, slagroom blijft nog even een verboden goedje.

Ik ben opgevoed met schoolmelk en de reclame van Joris Driepinter die drie glazen melk per dag voorschreef. Mijn moeder (een brave goedgelovige vrouw) wilde het beste voor ons en zij had een heilig vertrouwen in de overheid. Mijn maandelijks terugkerende bronchitis en chronische oorontstekingen bracht zij niet in verband met de melk; ik ook niet. Pas toen ik macrobiotische vrienden kreeg die zich volledig tegen het gebruik van melk keerden, deed ik een 'try out' zonder melkproducten. Mijn oorontstekingen en bronchitis verdwenen als sneeuw voor de zon. Voor de macrobiotiek koos ik uiteindelijk niet, omdat ik het merendeel van de macrobioten er ongezond uit vond zien. Veel macrobioten tobben ook met hun gezondheid. Ze hebben wat melk betreft het argument dat wij de enige soort zijn die na de zoogperiode nog melk drinken. Dat vinden zij niet natuurlijk. Een onzin argument, want we zijn ook de enige soort die brood bakt, zuurkool fermenteert, gefermenteerde bonen maakt in de vorm van tempé en sojapasta en pannen en ijskasten gebruikt. Allemaal dingen die de macrobioten wel omarmen als gezond. Bovendien zet maar eens een bak melk voor een hond of een kat; reken maar dat ze daar niet hun neus voor ophalen. Het is hun neus die bepaalt wat goed is en wat niet. Het brood eten ze alleen als er een dikke laag smeerworst opzit, maar melk en kaas gaat erin als een lekkernij, net als roomboter. Het kwam vaak voor dat de onafgedekte botervloot die in ons slordige huishouden niet in de ijskast verdween, de volgende lag een deuk vertoonde. Die was er niet ingeslagen, maar met genoegen ingelikt door onze kat Oedipus, die er de volgende dag bijzonder voldaan bijlag. Ziek is hij er nooit van geworden.

De Weston A. Price gemeenschap daarentegen is fanatiek in het gebruik van room, boter en melk. Het liefst in de rauwe vorm. Ik doe het met schapen- en geitenmelk waar ik SCD/yoghurt en kefir van maak en dat bevalt mij prima. Oorontstekingen en bronchitis blijven ermee weg. Helaas bestaat schapen en geitenroom niet. Van de koemelkboter maak ik ghee en dat gaat prima. Het blijft wel jammer dat je dit soort persoonlijke gebruiksaanwijzingen niet bij je geboorte meegeleverd krijgt. Het was toch mooi geweest als ik uit mijn moeder gevallen was met een boekje in mijn hand waarop stond, dit exemplaar geen melk en granen geven. Het had me veel gezondheidsproblemen en een lange zoektocht bespaart. De rest van deze dag kwellen buikkrampen en snelle toiletgangen me; eigen schuld denk ik.

Gewicht: 90,4 kilo