Ik dacht dat ik een paar dagen niets geschreven had, maar ik zie nu dat het bijna een hele week is. Te druk; werken, boodschappen
doen, koken en in de avond uitgeteld een filmpje bekijken. De dagen volgen elkaar op,
goede dagen wisselen slechte af, de nachten laten hetzelfde patroon zien.
Gisteren ontwaakte ik om 7.30 uur uitgerust en vloog ik naar de huiskamer om te
kijken hoe de Osso Bucco erbij stond. Ik had hem die avond ervoor in mijn
Crock Pot gezet. Het zag er prachtig uit. In mijn pyjama schepte ik een flink
stuk op mijn bord, een schep zuurkool ernaast en een omelet van drie
eieren, mijn BAB lag op mijn bord te dampen. Ik keek ernaar en dacht dit moet
mijn familie niet zien dan krijg ik te horen "Geen wonder dat je
overgewicht hebt".
Na 16 dagen oefenen en twee weken warming up vooraf, lukt het me moeiteloos deze mega-prak naar binnen te
werken. Dat terwijl ik het jaar ervoor de ochtend doorkwam op een
fruit-groentesapje en pas tegen twaalven een echte maaltijd nam. Mijn dochter ontbijt niet in de ochtend, omdat ze dan geen hap door haar keel kan krijgen. Gewoon een kwestie van doen, denk ik nu. Ze is slank, dus het leptine dieet hoeft ze (nog) niet te doen. De Osso Bucco was het verjaardagseten voor mijn zoon die 21 jaar werd. In het recept staat
dat er twee eetlepels bloem in moet om de saus te binden. Dat deed ik niet; daar
heb ik mijn trucjes voor. Ik roerbak drie grote uien tot ze glazig zijn en
heerlijk ruiken. Ik zeef wat vocht en maal dit in de blender tot een gladde
saus. De smaak wordt er voller van en er ontstaat een volle saus. Osso Bucco is
prijzig dus ik serveerde er kipdrumsticks bij op een groentebed van aubergines,
courgettes, tomaten, uien en majoraan en een mooie risotto met cantharellen en
groene asperges voor de koolhydraadeters. Ik ben geen
low/carb missionaris. Ten minste; nog niet op dit moment. Ik wil eerst ervaren
wat het mij oplevert. Toe serveerde ik een chocolade mousse en tiramisu. Ik stond gisteren de hele dag in de keuken. Wat ik proefde, spuugde ik weer uit omdat ik mijn 5 tot 6
uur die tussen de maaltijden moet zitten niet wil verstoren. Om twee uur s'middags had ik
nog steeds geen honger en omstreeks 18 zouden we eten. Ik weet ook dat
iedere dag dat ik op twee maaltijden de dag door kwam, de nacht erna een ramp
was. Ik koos ervoor twee drumsticks en wat groene sla te eten, om mezelf een
slechte nacht te besparen. Gelukkig mijn kookkunst werd door de gasten gewaardeerd. Niemand lette op mij en ik at alleen een drumstick met groente en
een stukje Osso Bucco. Daarna kon ik het niet laten een beetje slagroom voor
mezelf te kloppen, er wat cacao, honing en stevia door te doen en ervan te
genieten; het smaakte verrukkelijk na drie jaar zonder slagroom. Ik weet dat
mijn slijmvliezen niet van koemelk houden en dat er in room nog iets teveel
lactose zit voor een GAPS/SCD dieet; maar niet zoveel als in melk. Maar goed ik ben altijd gek geweest op room en vooral op slagroom. Gisteren avond
voel ik mijn zonde in de vorm van een dikke keel en vandaag heb ik, voor het
eerst sinds een half jaar, flinke diarree. Ik weet het al, slagroom blijft nog
even een verboden goedje.
Ik ben opgevoed met schoolmelk en de
reclame van Joris Driepinter die drie glazen melk per dag voorschreef. Mijn
moeder (een brave goedgelovige vrouw) wilde het beste voor ons en zij had een
heilig vertrouwen in de overheid. Mijn maandelijks terugkerende bronchitis en chronische
oorontstekingen bracht zij niet in verband met de melk; ik ook niet. Pas toen
ik macrobiotische vrienden kreeg die zich volledig tegen het gebruik van melk
keerden, deed ik een 'try out' zonder melkproducten. Mijn
oorontstekingen en bronchitis verdwenen als sneeuw voor de zon. Voor de
macrobiotiek koos ik uiteindelijk niet, omdat ik het merendeel van de macrobioten er
ongezond uit vond zien. Veel macrobioten tobben ook met hun gezondheid. Ze
hebben wat melk betreft het argument dat wij de enige soort zijn die na de
zoogperiode nog melk drinken. Dat vinden zij niet natuurlijk. Een onzin argument, want we
zijn ook de enige soort die brood bakt, zuurkool fermenteert, gefermenteerde
bonen maakt in de vorm van tempé en sojapasta en pannen en ijskasten gebruikt.
Allemaal dingen die de macrobioten wel omarmen als gezond. Bovendien zet maar
eens een bak melk voor een hond of een kat; reken maar dat ze daar niet hun
neus voor ophalen. Het is hun neus die bepaalt wat goed is en wat niet. Het
brood eten ze alleen als er een dikke laag smeerworst opzit, maar melk en kaas
gaat erin als een lekkernij, net als roomboter. Het kwam vaak voor dat de onafgedekte botervloot die in ons slordige huishouden niet in de ijskast verdween,
de volgende lag een deuk vertoonde. Die was er niet ingeslagen, maar met
genoegen ingelikt door onze kat Oedipus, die er de volgende dag bijzonder
voldaan bijlag. Ziek is hij er nooit van geworden.
De Weston A. Price gemeenschap daarentegen is fanatiek in het gebruik van room, boter en melk. Het liefst in de rauwe vorm. Ik doe het met schapen- en geitenmelk waar
ik SCD/yoghurt en kefir van maak en dat bevalt mij prima. Oorontstekingen en bronchitis
blijven ermee weg. Helaas bestaat schapen en geitenroom niet. Van de koemelkboter maak
ik ghee en dat gaat prima. Het blijft wel jammer dat je dit soort persoonlijke gebruiksaanwijzingen
niet bij je geboorte meegeleverd krijgt. Het was toch mooi geweest als ik uit
mijn moeder gevallen was met een boekje in mijn hand waarop stond, dit
exemplaar geen melk en granen geven. Het had me veel gezondheidsproblemen en
een lange zoektocht bespaart. De rest van deze dag kwellen buikkrampen en snelle toiletgangen me; eigen schuld denk ik.
Gewicht: 90,4 kilo
|